Dala ng kalungkutan...

Lagi kong sinasai sa sarili kong wag na akong malungkot, pero hindi maiiwasan ang maging malungkot lalo na pag mag isa ka. Hindi mo malabanan ang kalungkutan pag naiisip mong ikaw lang mag isa.OMG!drama ba ito?mali mali mali!hahaha

Dahil sa wala akong magawa nitong mga nakaraang araw at sira din ang pc namin, napagdiskitahan ko ang larong SUDOKU. Nilalaro ko na ito dati subalit hindi gaya ng pagka adik ko ngayon. Nakakalimutan kong kumain para lang masolve ang puzzle na to. Hindi ko alam kung anung kaligayahan ang nararamdaman ko sa tuwing nakaka solve ako ng puzzle. Isang buong araw na hawak ko ang isang libro ng sudoku. Actually, natapos ko na ung isa at namangha ang iba kong kaibigan sa tyaga kong sagutan ang puro numerong puzzle. Ngayon, bumili ako ng paniagng libro na mga humigit 50 puzzles at ang bjective ko ay masagutan ito sa lob ng isang araw. Hahahaha anlabo! ;p


Ayoko na palang magdrama.hahaha nakakasawa na kasi! o teka, maglalar pa ak ng sudku! Nalungkot ako dahil wala ng nagcocomment sa posts k pero k lng. ;p
Masaya talagang laruin ang sudku. Try nyo at maglaan tayo! ;p